ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα εκατοντάδες αναρχικοί έχουν διωχθεί, φυλακιστεί, στιγματιστεί, κάποιοι έχουν σκοτωθεί για την προώθηση των κοινωνικών αγώνων, όπως τους αντιλαμβάνονται. Από καθαρά περιθωριακό κίνημα το 70 και το 80, σχηματοποιήθηκε κατά τη δεκαετία του 90 και γιγαντώθηκε, τηρουμένων των αναλογιών, τα τελευταία χρόνια και κυρίως μετά τον Δεκέμβρη του 2008. Η σχεδόν γεωμετρική διεύρυνση του χώρου δεν συνοδεύτηκε από την αντίστοιχη εμβάθυνση. Ίσα - ίσα έγινε πιο χαλαρός. Στο σημείο αυτό άρχισαν τα προβλήματα που μπορούν να περιγραφούν ως μπαχαλοποίηση του χώρου όχι με την έννοια των μπαχάλων (πράξεων) τα οποία ενίοτε είναι από λογικά ως επιβεβλημένα, αλλά με την έννοια των μπάχαλων (ατόμων) που ενοποιούνται στη βάση των μπάχαλων πράξεων και τίποτε άλλο.

Ο αναρχικός χώρος δεν είναι άμοιρος ευθυνών για αυτήν την εξέλιξη, καθώς τα τελευταία χρόνια προκειμένου να εξυπηρετήσει την αναπάντεχη μαζικοποίηση του, έκανε ενστικτωδώς αν όχι συνειδητά, αυτό που κάνουν όλοι οι πολιτικοί χώροι σε τέτοιες περιπτώσεις: Δεξιά στροφή. Βασικές αξίες της αριστεράς στην οποία παντού και πάντα εγγραφόταν η αναρχία για να μην πούμε ότι τις υπερασπιζόταν ακόμα και όταν τις εγκατέλειπε η αριστερά, υποχώρησαν μπροστά σε μια τηλεοπτικοποιημένη εκδοχή, αυτεκπληρούμενη και αυτεξυπηρετούμενη, στερεοτυπική, εύκολη. Αλλά και εκεί που ο αναρχικός χώρος (που δεν είναι γραφειοκρατικοποιημένος σαν την αριστερά) βρέθηκε και πάλι στην πρωτοπορία των αγώνων, όπως ο πρωτοβάθμιος συνδικαλισμός, κι εκεί ακόμα εμφανίστηκαν και μάλιστα με κνίτικο τρόπο ιδιοκτησιακές αντιλήψεις και αποκλεισμοί, συχνά στα όρια του γελοίου.

Παράλληλα ο αναρχικός χώρος, νεολαιίστικος ως επί το πλείστον διολίσθησε σε εφηβοσχολικές προσεγγίσεις της έννοιας της συλλογικότητας “η συλλογικότητά μου να είναι καλά και οι άλλοι να πά να γαμηθούν”, της αλληλεγγύης που έγινε “ομερτά”, της ανεκτικότητας που έγινε ανοχή σχεδόν στα πάντα. Έτσι, με φρίκη είδαμε επιθέσεις αναρχικών σε γκέι πάρτι με την αιτιολογία ότι εν μέσω κοινωνικού πολέμου δεν μπορούν να χορεύουν οι αδερφούλες. Είδαμε ακόμη και επιθέσεις σε μέσα μαζικής μεταφοράς. Όχι για να γίνουν οδοφράγματα, αλλά επειδή τα χρησιμοποιούν οι αλλοτριωμένοι μικροαστοί μεροκαματιάρηδες. Κι απ' αυτό φτάσαμε στις αμερικανιές - οι μπάτσοι πρέπει να έχουν τρύπα στη μέση όπως τα ντόνατς που τρώνε- και στην υιοθέτηση στη lingo του χώρου κλασικών ναζιστικών σχημάτων όπως αυτό που θέλει τους μπάτσους και τους φασίστες να είναι “ασπόνδυλα”, δηλαδή μη άνθρωποι στους οποίους πιθανόν αναγνωρίζονται δικαιώματα ασπονδύλων αλλά όχι ανθρώπινα δικαιώματα. Η εμφάνιση αναρχοναζιστών οι οποίοι φυσικά είναι ναζί κανονικότατοι και όχι αναρχικοί ήταν το επόμενο βήμα. Δεν είναι τυχαίο ότι η ταινία V for Vendetta αποτέλεσε σημείο αναφοράς και για τους δύο χώρους, στη βάση του αντικοινοβουλευτισμού και της βόμβας.

Είναι προφανές ότι η παραπάνω προσέγγιση πάσχει κατά το ότι προχωρά σε γενικεύσεις και στην α λα καρτ ανάδειξη συγκεκριμένων χαρακτηριστικών που δεν μπορούν να περιγράψουν ολόκληρο τον χώρο. Αλλά η γενίκευση και ο μανιχαϊσμός δεν είναι βασικά χαρακτηριστικά του χώρου στην Ελλάδα;

Γιώργος Κυρίτσης

http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=534226

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΓΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 21/3/2010

Του Κώστα Ήσυχου *

Στις 29 Νοεμβρίου του 2001 όλες οι ξένες τράπεζες στην Αργεντινή απέσυραν όλα τα αποθεματικά τους ως αποτέλεσμα μιας μακρόχρονης οικονομικής ύφεσης που κορυφώθηκε και συνοδεύτηκε από αλλεπάλληλες, προηγούμενες πολιτικές αποβιομηχανοποίησης και ιδιωτικοποιήσεων στρατηγικών τομέων της οικονομίας, υπερδανεισμού σε ξένες τράπεζες με ιδιαίτερα υψηλά επιτόκια, στη δεκαετία που έγινε γνωστή ως το «νεοφιλελεύθερο εργαστήριο της Νότιας Αμερικής» (Αργεντινή, Χιλή) 1991-2001. Η μεγάλη τραγωδία για τον λαό της Αργεντινής άρχιζε με την πλήρη παράδοση στις αγκάλες του ΔΝΤ, της Παγκόσμιας Τράπεζας, στα διαχρονικά εργαλεία ιμπεριαλιστικής επέμβασης του 20ού αιώνα.

Αερομεταφορές, σιδηρόδρομοι, υπεραστικά λεωφορεία, κοινωνική ασφάλιση, ιατρική περίθαλψη , ύδρευση, ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, η δημόσια πετρελαϊκή εταιρεία, η δημόσια εταιρεία αερίου, δημόσιες τράπεζες, το κρατικό εργοστάσιο αεροσκαφών, η πολεμική βιομηχανία, τρία δημόσια ναυπηγεία, περνούσαν, την επίμαχη δεκαετία 1991-2001, σε ξένες εταιρείες, σε αόρατα funds και διεθνή consortsium, που σε αρκετές περιπτώσεις πραγματοποιούσαν γρήγορες ρευστοποιήσεις με δεκάδες χιλιάδες απολύσεις. Ακολουθούσαν εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων νοσοκομείων. Δινόντουσαν «αντί πινακίου φακής» και με αποικιακά χαρακτηριστικά άδειες σε ξένες εταιρείες διάρκειας 20-50 χρόνων, για έρευνα και εκμετάλλευση σε πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αεριού, χρυσού, ουρανίου, ασημιού και πολύτιμων λίθων στο εσωτερικό της χώρας , σε μεγάλες και προνομιακές εκτάσεις γης για τουριστική εκμετάλλευση.Υλοποιήθηκε η ιδιωτικοποίηση του ασφαλιστικού συστήματος, εφαρμόστηκε δια νόμου το καθεστώς ελεύθερων απολύσεων. Νομοθετήθηκε μια τεράστια απορρύθμιση της εργατικής νομοθεσίας.

Αυτές ήταν οι βασικές αυταρχικές πολιτικές των νεοφιλελεύθερων κυβερνήσεων, που υπό το άγρυπνο μάτι και καθοδήγηση του ΔΝΤ δημιούργησαν το «Αργεντίνικο θαύμα» που ερωτεύθηκαν σημαντικά τμήματα των μεσαίων στρωμάτων, την περίοδο εκείνη, όπου απολάμβαναν μια κοντοπρόθεσμη αυξημένη αγοραστική δύναμη μέσω του υπερδανεισμού και του «σκληρού πέσο» που είχε «εικονική ισοτιμία» με το αμερικανικό δολάριο. Το «κερασάκι στην τούρτα» το είχε προσθέσει ο διεφθαρμένος πρόεδρος Κάρλος Μένεμ (που ακόμα βρίσκεται αυτοεξόριστος στη γειτονική Χιλή, ενώ εκκρεμούν σε βάρος του αμέτρητες βαρύτατες συνταγματικές και ποινικές κατηγορίες).

Εκατομμύρια μικρό-καταθέτες με το γνωστό “corralito” (ομηρεία εκατομμυρίων μικροκαταθετών σε πτωχευμένες τράπεζες και ασφαλιστικά ταμεία) έχασαν οικονομίες μιας ζωής.

Η χώρα έμεινε πολιτικά και οικονομικά ακυβέρνητη, και από τη μια μέρα στην άλλη το ποσοστό του πληθυσμού που ζούσε κάτω από το όριο της φτώχειας από 23% εκτινάχθηκε στο 60% !

Τα πρώτα μικρά παιδιά, τον Δεκέμβρη του 2001, πέντε στον αριθμό, στην βόρεια Αργεντινή σε καταυλισμό ιθαγενικών κοινοτήτων στο Τσάκο πέθαναν από ασιτία. Τα νέα μέσω των ΜΜΕ, διαδόθηκαν αστραπιαία στην πρωτεύουσα και τις μεγάλες πόλεις. Οι πρώτοι που έστειλαν κούτες γάλακτος μέσω του σιδηρόδρομου στους πληγέντες από ασιτία των ιθαγενών κοινοτήτων ήταν οι ρακοσυλλέκτες του Μπουένος Άιρες. «Μόνο οι φτωχοί ξέρουν να δίνουν την αλληλεγγύη τους με την ψυχή τους και την καρδιά τους, και οι φιλάνθρωποι των μεγάρων και τηλεμαραθωνίων που απενοχοποιούνται περιστασιακά μέσω του σταρ σύστεμ, τώρα σιωπούν», έγραψε εκείνες τις μέρες ο διακεκριμένος συγγραφέας Ερνέστο Σάμπατο.

Τότε μελοποιηθήκαν τα λόγια του Ουρουγουανού διανοούμενου και συγγραφέα Εδουάρδο Γαλέανο: «Στη χώρα των παχιών αγελάδων τα παιδιά δεν έχουν γάλα να πιούν». Τραγούδι του γνωστού τραγουδοποιού πολιτικών tango Αλόρσα- Χόρχε Παντελούκου ( Ελληνικής καταγωγής που μας άφησε πρόωρα πριν από λίγους μήνες). Τα φτωχά, λαϊκά και μεσαία στρώματα στις μεγάλες πόλεις βρέθηκαν μπροστά σε ένα «κοινωνικό και εργασιακό σοκ μεγατόνων». Οι άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών βρέθηκαν δίπλα στις λαϊκές συνελεύσεις σε κάθε γειτονιά.

Η πρώτη πολιτική κρίση στην πρώτη χώρα που «πτώχευσε» τον 21ο αιώνα

Έτσι ξεκίνησε μια εξέγερση με πρωταγωνιστές τους νέους, τους συνταξιούχους, τους άνεργους, τους εργαζόμενους που διήρκησε μήνες. Τις πρώτες 20 μέρες σε όλη τη χώρα, πραγματοποιήθηκαν δεκάδες μαζικές συγκεντρώσεις στις μεγάλες πόλεις με πάνω από 40 νεκρούς διαδηλωτές. Εννέα εξ αυτών ήταν παιδιά κάτω των δεκαοκτώ ετών.

Έξι πρόεδροι μέσα σε εννέα μέρες αναλάμβαναν την εξουσία, για ώρες η μέρες, και εν συνεχεία παραιτούντο. Η βαθιά οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση ήταν γεγονός. Σε εκατοντάδες βιοτεχνίες, εργοστάσια, όπου οι ιδιοκτήτες διέφευγαν στο εξωτερικό αφήνοντας ανέργους και απλήρωτους εργαζομένους πίσω τους, πραγματοποιήθηκαν καταλήψεις (πάνω από 3.000 τις πρώτες εβδομάδες) από ολόκληρες γειτονιές μαζί με τους απολυμένους, συνταξιούχους και εργαζόμενους. Σε δημαρχεία πραγματοποιήθηκαν καταλήψεις, που κράτησαν εβδομάδες. Τα πανεπιστήμια και πολλά σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης έγιναν εστίες άμεσης δημοκρατίας και αγωνιστικών κινητοποιήσεων

Η πολιτική αριστερά, κατακερματισμένη και αδύναμη, έπαιρνε μέρος σε όλες τις κινητοποιήσεις αλλά παρέμενε διασπασμένη σε έναν διαρκή «εμφύλιο πόλεμο» μεταξύ της. Δεν μπόρεσε να πρωταγωνιστήσει. Το πολιτικό αυτό κενό καλύφθηκε, εν μέρει, από ισχυρά κοινωνικά, μαζικά και αντί-νεοφιλελεύθερα κινήματα που είχαν μεγαλειώδεις επιτυχίες, αλλά με αποσπασματικές και ασυντόνιστες δράσεις μεταξύ τους.

Δείγματα κοινωνικής αλληλεγγύης και κοινωνικών αντιστάσεων

Το εργοστάσιο Ζανόν, που παράγει κεραμικά πλακίδια και είδη υγιεινής, και πρώτο-λειτούργησε το 1980 από τον ιδιοκτήτη Luiggi Zanon, στην επαρχία Νεουκέν, ήταν η πρώτη μεγάλη μονάδα που πέρασε στα χέρια των εργατών, μέσα στη δίνη της μεγάλης κοινωνικής και πολιτικής κρίσης το 2001, όταν ο ιδιοκτήτης κατά τη διάρκεια των δραματικών γεγονότων, διέφυγε από τη χώρα, αφήνοντας χρέη και 3000 χιλιάδες ανέργους πίσω του. Οι εργάτες με συνελεύσεις άμεσης δημοκρατίας και την στήριξη της κοινότητας, προχώρησαν στη δήμευση των περιουσιακών στοιχείων του εργοστασίου και ξεκίνησαν την επαναλειτουργία του. Συνάψαν συμβάσεις έργου με κοινότητες, δημόσια νοσοκομεία, συνδικάτα στο Μπουένος Άιρες, με παιδικούς σταθμούς, κ.λπ.

Ένα τεράστιο κύμα στήριξης που γρήγορα πέρασε και τα σύνορα της χώρας εξαπλώθηκε, με θεαματικά αποτελέσματα. Σήμερα συνεχίζει να λειτουργεί παραδειγματικά, ενώ μέρος των κερδών προωθείται στην ίδρυση παιδικών σταθμών, για μακροχρόνια ανέργους, κέντρα υγείας για κοινωνικά αποκλεισμένους στην επαρχία Νεουκέν.

Τα αντινεοφιλελεύθερα νικηφόρα κινήματα, το οξυγόνο για την πολιτική αριστερά

Ανεξάρτητα από την τελική πολιτική κατάληξη, σήμερα, στην Αργεντινή, τα κοινωνικά κινήματα, το εργατικό, αγροτικό, συνδικαλιστικό, οικολογικό, ιθαγενικό και αγροτικό κίνημα, που αναπτύχθηκαν και δημιούργησαν αντιστάσεις, ανέδειξαν τις αξίες της συλλογικής δράσης και των αγωνιστικών παραδόσεων ενός λαού, αναδεικνύοντας ηθικά και αξιακά φορτία ταξικής αλληλεγγύης . Σε καμιά περίπτωση οι πολιτικές, κοινωνικές, κινηματικές ιδιαιτερότητες της Αργεντινής με όλα τα πλεονεκτήματα και αδυναμίες που τις συνοδεύουν χθες και σήμερα, δεν μπορούν να αποτελούν μοναδική συνταγή προς μίμηση, που και εμείς στην Ελλάδα πρέπει να υιοθετήσουμε. Η παγκόσμια κοινωνική και πολιτική αριστερά μπορεί μέσα από την εμπειρία των συγκεκριμένων γεγονότων, που φέρουν κοινό παρανομαστή τις νεοφιλελεύθερες ηγεμονίες των τραπεζών, των αγορών και των συντηρητικών ταξικών επιλογών των κυβερνήσεων, μας υποχρεώνουν να δούμε την αλληλεπίδραση, την διεθνιστική αλληλεγγύη, την κοινή δράση ώστε να μπορούν να δημιουργήσουν συνθήκες κινηματικής και πολιτικής ανάτασης για την αριστερά.

Στην πατρίδα και την ήπειρο του Che, σε κάθε μετερίζι, οι φωνές των αδυνάτων βροντούν με ένα σύνθημα που κυριεύει το νου και την καρδιά: Venceremos!

Τούτες τις μέρες, στην Ελλάδα, του αγώνα και των αντιστάσεων, των προτάσεων για διέξοδο προς τα αριστερά, για την προστασία των δικαιωμάτων των αδυνάτων, των ανέργων, των κοινωνικά αποκλεισμένων, ας αναλογιστούμε την καπιταλιστική βαρβαρότητα της εποχής μας και τις δικές μας αξίες, νικηφόρα κινήματα και αγώνες.

* Ο Κώστας Ήσυχος είναι μέλος τα ΚΠΕ του ΣΥΝ, γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Κίλμες, νότιο προάστιο του Μπουένος Άιρες

Καθήκοντα διπλωματικού συμβούλου του ψευδοκράτους στην Ουάσινγκτον ανέλαβε ο πρώην ειδικός συντονιστής για το Κυπριακό και πρέσβης των ΗΠΑ

Του Αποστoλη Ζουπανιωτη ΟΥΑΣΙΝΓΚΤΟΝ. Ένας παλαιός γνώριμος της Κύπρου και της Ελλάδας, ο πρέσβης Τόμας (Τομ) Μίλερ, έχει ενταχθεί επίσημα στους συμβούλους του ψευδοκράτους στις ΗΠΑ, αναλαμβάνοντας καθήκοντα διευθυντή του γραφείου της Ουάσινγκτον, του οργανισμού Independent Diplomat, ο οποίος – μεταξύ άλλων – προσφέρει επί πληρωμή «συμβουλές και υποστήριξη στην εξωτερική πολιτική του γραφείου του προέδρου της “ΤΔΒΚ”, αλλά και σε άλλες υπηρεσίες του ψευδοκράτους». Η ένταξη του κ. Μίλερ ανακοινώθηκε την Τρίτη από τον οργανισμό Independent Diplomat, ο οποίος δηλώνει «μη κερδοσκοπικός» και ότι «εξοπλίζει κυβερνήσεις και πολιτικές ομάδες, οι οποίες θα ήταν περιθωριοποιημένες, για να συμμετέχουν αποτελεσματικά στις διεθνείς διαδικασίες λήψης αποφάσεων, με διπλωματικές δυνατότητες, ειδικεύσεις και πόρους». Ο Τόμας Μίλερ υπηρέτησε ως ειδικός συντονιστής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για το Κυπριακό από το 1997-1999 και πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα από το 2001-2004. Έχει επίσης υπηρετήσει πρέσβης των ΗΠΑ στη Βοσνία και επιτετραμμένος της Αμερικανικής Πρεσβείας στην Αθήνα. Διπλωματικές πηγές στην αμερικανική πρωτεύουσα υποστήριζαν ότι πιθανόν η ανακοίνωση του διορισμού του κ. Μίλερ να επισπεύσθηκε από την επικείμενη επίσκεψη του Τουρκοκύπριου ηγέτη, Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, στην αμερικανική πρωτεύουσα, η οποία για την ώρα δεν έχει οριστικοποιηθεί, αλλά το Στέιτ Ντιπάρτμεντ έχει ορίσει για την τελευταία εβδομάδα του Μαρτίου. Στην ανακοίνωση Τύπου, ο Τόμας Μίλερ δηλώνει ότι προσβλέπει να ενταχθεί στον Independent Diplomat, καθώς από καιρό ένιωθε «πόσο σημαντικό είναι να βοηθάς εκείνους τους παίκτες που χρειάζονται περισσότερο ίσους όρους ανταγωνισμού. Κι αυτό κανείς οργανισμός δεν το κάνει καλύτερα από τον Independent Diplomat». Ο εκτελεστικός διευθυντής του οργανισμού – με έδρα τη Νέα Υόρκη – Κάρνε Ρόουζ δηλώνει ευτυχής, γιατί ένας διπλωμάτης με την εμπειρία και τη φήμη του Τόμας Μίλερ εντάσσεται στον οργανισμό και εκφράζει την πεποίθησή του ότι «θα προσθέσει σημαντικά στην κατανόηση από τον οργανισμό και τους πελάτες του, του σύνθετου και μεταβαλλόμενου μηχανισμού της αμερικανικής πολιτικής, όπως και του παγκόσμιου διπλωματικού συστήματος». Στο συμβουλευτικό συμβούλιο του Independent Diplomat βρίσκονται πρώην διπλωμάτες (στην πλειοψηφία τους Βρετανοί, Αυστραλοί και Αμερικανοί), όπως ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Αυστραλίας, Γκάρεθ Έβανς, ο πρώην αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Τόμας Πίκερινγκ, καθώς και ο πρώην βοηθός γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Σερ Κίραν Πρέντεργκαστ. Στο πελατολόγιο υπάρχει μία μόλις κυβέρνηση (Νήσοι Μάρσαλ) και σειρά μη αναγνωρισμένων (έως παρανόμων) κρατών, όπως το ψευδοκράτος της κατεχόμενης Κύπρου, η κυβέρνηση του Νοτίου Σουδάν, η εξόριστη κυβέρνηση της Μπούρμα, το Πολισάριο της Δυτικής Σαχάρας κι η πρώην βρετανική αποικία στη Σομαλία. Πέραν των καθηκόντων του κ. Μίλερ ως διευθυντή του γραφείου της Ουάσινγκτον, ο οργανισμός διαφημίζει τις ειδικότητές του στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή, στη Βόρειο Αφρική, στη Νοτιοανατολική Ασία, στην Κύπρο, στη Βοσνία, τη μεταπολεμική πολιτική και οικονομική ανοικοδόμηση, την καταπολέμηση τρομοκρατίας κ.ά. Ο ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ INDEPENTENT DIPLOMAT Επαφές για «πολιτική και διπλωματική δικτύωση» Ο οργανισμός Independent Diplomat μπήκε στην εικόνα του Κυπριακού αρκετά μετά την ανάληψη του συμβολαίου από το ψευδοκράτος, όταν στα έγγραφα των Ηνωμένων Εθνών που διέρρευσαν, το όνομα του εκτελεστικού διευθυντή του, Κάρνε Ρος, όπως και του τότε υπευθύνου για τις σχέσεις με το ψευδοκράτος, Ντιν Μπίαλεκ, συμπεριλαμβάνονταν σε επικοινωνία του ειδικού συμβούλου του γενικού γραμματέα για το Κυπριακό, Αλεξάντερ Ντάουνερ, με τον Αμερικανό δικηγόρο (και εμπειρογνώμονα σήμερα του ΟΗΕ για το Περιουσιακό) Τζεφ Μπέιτς. Παρότι δεν χρησιμοποιεί τον όρο «λόμπι», ο οργανισμός προσφέρει περίπου τις ίδιες υπηρεσίες στους πελάτες του και μάλιστα ισχύουν και γι’ αυτόν οι ίδιες ακριβώς πρόνοιες της αμερικανικής νομοθεσίας που ισχύουν για τις εταιρείες λόμπι. Στο συμβόλαιο που έχει υπογράψει ο οργανισμός με το ψευδοκράτος (το υπογράφουν ο υπεύθυνος του γραφείου Λονδίνου του Independent Diplomat με τον κ. Ταλάτ), πέραν των υπηρεσιών που προαναφέραμε, διευκρινίζεται ότι η συμβουλή και υποστήριξη που θα προσφέρεται θα καλύπτει το Κυπριακό και τις συνομιλίες, συμπεριλαμβανομένων και επαφών με τα Ηνωμένα Έθνη και Υπουργεία Εξωτερικών σημαντικών παικτών. Επίσης, θα καλύπτει τη διπλωματική στρατηγική στις σχέσεις της «ΤΔΒΚ» με την Ε.Ε., διπλωματικές επαφές, συμπεριλαμβανομένης της προετοιμασίας διεθνών συναντήσεων, ομιλιών, επιστολών, θέσεων, μελετών στρατηγικής, συνεντεύξεων και διεθνών συναντήσεων. Επιπλέον, θα αφορά και την υποστήριξη στην προετοιμασία διαπραγματευτικών θέσεων και διαπραγματεύσεων, συμβουλές σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και διπλωματικής δικτύωσης, επισκέψεις στο ψευδοκράτος κι άλλα «λογικά αιτήματα». Τόσο στις αρχές του οργανισμού όσο και στο συμβόλαιο με το ψευδοκράτος, τονίζεται ότι αναλαμβάνει μόνο δημοκρατικές κυβερνήσεις που προστατεύουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και το διεθνές δίκαιο. Ωστόσο, το γεγονός και μόνο ότι προσφέρονται υπηρεσίες σε οντότητες που θεωρούνται παράνομες (όπως καθορίζει το ψήφισμα 541/83 του Σ.Α. του ΟΗΕ για την ανακήρυξη του ψευδοκράτους) αποδεικνύει το αντίθετο. Με τη φήμη του «ικανού αλλά και αδίστακτου» Το επεισόδιο με τη Μαρκουλλή και το παρασκήνιο μιας παρ’ ολίγο σύλληψής του με οδηγίες Κληρίδη Οι μετοχές του Τόμας Μίλερ ως διπλωμάτη «ανέβηκαν» στην ηγεσία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και τον άμεσα προϊστάμενό του, Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, όταν, εκτελώντας χρέη επιτετραμμένου της Πρεσβείας στην Αθήνα (τον Σεπτέμβριο του 1995 λόγω της απουσίας του Τόμας Νάιλς), ενεπλάκη ενεργά στις παρασκηνιακές διαβουλεύσεις, οι οποίες οδήγησαν στην υπογραφή της ενδιάμεσης συμφωνίας Ελλάδας-Σκοπίων (13/9/1995). Τότε έλαβε από τον ελληνικό Τύπο και την προσωνυμία «ανθύπατος». Ως ειδικός συντονιστής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ (αμέσως μετά την αποτυχία των συνομιλιών σε Τράουτμπεπ και Μοντρέ) άφησε το στίγμα του ως «αδίστακτος» κι ενίοτε αντιδιπλωματικός. Κάποτε δέχθηκε στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ ως συντονιστής την τότε πρέσβη της Δημοκρατίας (και σημερινή υπουργό Συγκοινωνιών), Ερατώ Μαρκουλλή, με τα πόδια στο γραφείο κι όταν χρησιμοποίησε «απρεπή λέξη», η Κύπρια πρέσβης τον εγκάλεσε. Κάποια άλλη φορά, όταν ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Γλαύκος Κληρίδης, διοργάνωνε στην έδρα του ΟΗΕ το καθιερωμένο γεύμα προς τα πέντε μόνιμα μέλη του Σ.Α., ο κ. Μίλερ επιθυμούσε να συμπεριληφθεί ετσιθελικά στον κατάλογο, παρότι, όπως του εξηγήθηκε, θα υπήρχαν εκπρόσωποι της αμερικανικής μόνιμης αντιπροσωπίας. Μάλιστα παρ’ ολίγο να δημιουργηθεί διπλωματικό επεισόδιο, αφού στο τελεσίγραφο του Μίλερ «έρχομαι κι αν θέλετε σταματήστε με», ο Πρόεδρος Κληρίδης έδωσε εντολή στον μόνιμο αντιπρόσωπο, πρέσβη Σώτο Ζακχαίο, να ενημερώσει σχετικά τη μυστική αστυνομία που φρουρούσε τον Πρόεδρο και να τον συλλάβει, αν επέμενε. Προφανώς, ενημερωθείς από τους αμερικανούς της μυστικής αστυνομίας, ο κ. Μίλερ δεν εμφανίστηκε. Στη διάρκεια της εισβολής των ΗΠΑ στο Ιράκ, ως πρέσβης στην Αθήνα παρενέβαινε σε στελέχη της Ελληνοαμερικανικής Κοινότητας, ζητώντας τους να κάνουν διαβήματα στην Αθήνα, για να σταματήσει το «αντιπολεμικό κίνημα κι ο αντιαμερικανισμός». Ωστόσο, μετά το τέλος του πολέμου, σε δηλώσεις του – κι αφού είχε προηγηθεί η εξάρθρωση της 17 Νοέμβρη κι η επιτυχής διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων – τόνιζε σε συνεντεύξεις ότι οι αντιπολεμικές εκδηλώσεις δεν αποτελούσαν εκδήλωση αντιαμερικανισμού. Μετά τη συνταξιοδότησή του, διατήρησε τις επαφές με την Ελληνοαμερικανική Κοινότητα και μάλιστα πέρυσι είχε παρευρεθεί σε εκδηλώσεις του συνεδρίου της ΠΣΕΚΑ. www.kathimerini.com.cy

Πριν απο εννέα μήνες ο Αλέκος Αλαβάνος παραιτήθηκε απο την προεδρία της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ βάζοντας τέλος στην διαρχία που είχε ξεκινήσει απο τις 10 Φεβρουαρίου του 2008 όταν και εκλέχθηκε πρόεδρος του ΣΥΝ ο Αλέξης Τσίπρας.Απο εκείνη την περίοδο μέχρι σήμερα το κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς ταλανίζεται απο μια μεγάλη κρίση εσωστρέφειας φτάνοντας στο σημείο πολλά προβεβλημένα στελέχη να βγαίνουν στα ΜΜΕ και να κάνουν δηλώσεις σε βάρος προσώπων, τάσεων, συνιστωσών κ.λπ. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να παρούσιαζεται προς τα έξω μια εικόνα διάλυσης ή για το περιγράψω καλύτερα μας προιδεάζει πως η διάσπαση του Συνάσπισμου ίσως να μην είναι τόσο μακρινή.
Αυτόν τον εμφύλιο πόλεμο τον εκμεταλλεύεται με τον καλύτερο τρόπο η κυβέρνηση ελλείψει αντιπολίτευσης αφού ουσιαστικα συγκυβερνά με Καρατζαφέρη και ΝΔ.Οι πραγματικοί υπεύθυνοι για την σημερινή κατάσταση της χώρας αισθάνονται περισσότερο ασφαλείς όταν βλέπουν την αριστερά να παλινδρομεί και να μην είναι ενωμένη.Πλέον στο εσωτερικό του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ έχουν ξεχάσει τι σημαίνει σύνθεση και επιμένουν στην σύγκρουση αγνοώντας τις επιπτώσεις.Έτσι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μπορεί ευκολότερα να δημίουργει για την νέα γενιά χειρότερες συνθήκες,ανεργία και επισφαλή εργασία.Νομίζουν πως τίποτα δεν μπορεί να τους σταματήσει μετά την εκλογική τους παντοδυναμία και συνεχίζουν ακάθεκτοι να παίρνουν μέτρα που οδηγούν σε φτώχεια και εξαθλίωση το μεγαλύτερο κομμάτι του λαού.Η περικοπή των δώρων, των επιδομάτων και των συντάξεων,η αύξηση των συντελεστών του Φ.Π.Α. και το πάγωμα των αυξήσεων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα φανερώνουν πως η "σοσιαλιστικη" κυβέρνηση δεν διαφέρει σε τίποτα απο την δεξιά λεηλασία του 2004-09.
Τον Μάιο θα διεξαχθεί έκτακτο συνέδριο στο οποίο αναμένεται να ξεκαθαριστεί το θολό τοπίο
μέσα απο ένα γόνιμο διάλογο,που θα οδηγήσει στην σύνθεση μετά απο τις θεσεις και τις αντιθεσεις.Αυτό είναι το αισιόδοξο σενάριο καθώς η Ανανεωτική Πτέρυγα έχει καταστήσει σαφές πως επιθυμεί την διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ και την συνεργασία με τους Οικολόγους Πράσινους αλλά και με το ΠΑΣΟΚ στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές.Μάλιστα σε πρόσφατη ανακοίνωση τους αναφέρουν πως "ο ΣΥΡΙΖΑ είναι τροχοπέδη των εξελίξεων, αποτελεί το όχημα που μας οδηγεί με μεγάλη ταχύτητα στον αντισυστημισμό και τον αριστερισμό. Όσο γρηγορότερα προωθηθεί η απεμπλοκή του ΣΥΝ από το ΣΥΡΙΖΑ τόσο το καλύτερο." Οι Οικολόγοι Πράσινοι που αγαπούν οι σύντροφοι της Ανανεωτικής Πτέρυγας μιλούν για την ανάγκη της πράσινης ανάπτυξης αλλά δεν συγκρούονται με τα μεγάλα συμφέροντα σε αντίθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος δίνει μόνος του μάχες για τους ελεύθερους χώρους,κατά του λιθάνθρακα και τα βάζει με τις εκκλησιαστικές εκτάσεις οι οποίες παραχωρήθηκαν με φιρμάνια των Σουλτάνων.
Ευτυχώς όμως δεν σκέφτονται όλοι μεσα στον ΣΥΝ και στις υπόλοιπες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ το ίδιο αλλά υπάρχουν άνθρωποι που οραματίζονται κάτι τελείως διαφορετικό, μια αριστερά που να εμπνεει τον κόσμο και όχι να τον διχάζει.Ο ΣΥΝ ειναι αδύναμος χωρις τον ΣΥΡΙΖΑ και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να υπάρξει χωρις τον ΣΥΝ.Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελέί ένα ενωτικό εγχείρημα στην πολυδιασπασμένη ελληνική αριστερά και αν διαλυθεί οπως επιθυμεί η Ανανεωτική Πτέρυγα θα τερμάτιστει το όνειρο μια μεγάλης αριστερής παράταξη, η οποία θα έχει μέσα της συλλογικότητες και ανένταχτους, ενώ θα απευθύνεται και στους πέρα απο τον ΣΥΡΙΖΑ αριστερούς. Η κοινωνία χρειάζεται μια αριστερά δυνατή, αποτελεσματική,ριζοσπαστική που να παρεμβαίνει.
Οι μεγαλειώδεις φοιτητικές κινητοποιήσεις του 2006-07,η εξέγερση του Δεκέμβρη,οι απεργίες του 2010 δείχνουν πως η κοινωνία θέλει καλύτερη ποιότητα ζωής,ανησυχεί για τις εργασιακές σχέσεις έτσι όπως διαμορφώνονται και αγωνίζεται για δικαιώματα και την κοινωνική δικαιοσύνη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να εκφράσει αυτούς τους ανθρώπους και γιατί όχι να πιέσει το ΚΚΕ και μαζί με τις δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς να δημιουργηθεί ένα μέτωπο το οποίο θα σταθεί ως ανάχωμα απέναντι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.Ας ξεπεράσουμε τις κομματικές μας αγκυλώσεις και τους κομματικούς μας πατριωτισμούς και ας κοιτάξουμε μπροστά.Βρίσκεται σε εξέλιξη σήμερα μια ταξική επίθεση ενάντια στην εργατική τάξη, σε όλους τους εργαζόμενους του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, στα μικρά και μεσαία στρώματα.Η Αριστερά μπορεί να στείλει το δικό της βροντερό μήνυμα και σε αυτή την μάχη δεν περισσεύει κανείς.

Κυκλοφορεί 18 Μαρτίου 2010

Σε περίπτερα, βιβλιοπωλεία και Τοπικές Επιτροπές ΣΥΡΙΖΑ

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ

Έχουν περάσει 61 χρόνια από τότε που ο Κορνήλιος Καστοριάδης και ο Κλοντ Λεφόρ συµπύκνωσαν στον τίτλο του περιοδικού που άρχισαν να εκδίδουν τα πολιτικά διλήµµατα µιας µακράς περιόδου. «Σοσιαλισµός ή Βαρβαρότητα» ονοµάστηκε το περιοδικό που επί δεκαπέντε χρόνια αποτέλεσε ένα βήµα πολιτικού και φιλοσοφικού διαλόγου και, παράλληλα, ένα εργαστήρι πολιτικών πρωτοβουλιών και θεωρητικού αναστοχασµού.

Στις συζητήσεις της ανοικτής συντακτικής επιτροπής για το περιοδικό του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και στη δηµόσια ηλεκτρονική διαβούλευση, αρκετοί πρότειναν την επανοικειοποίηση του τίτλου, εφόσον, στις σηµερινές συνθήκες, σε συνθήκες δηλαδή παγκόσµιας οικονοµικής κρίσης και καπιταλιστικής βαρβαρότητας, αποτυπώνει εύγλωττα τα µεγάλα πολιτικά διλήµµατα, τις στρατηγικές τοµές. Απορρίψαµε την ιδέα, όχι µόνο γιατί δεν µπορούµε να «αναµετρηθούµε» µε το ιστορικό περιοδικό ή να συνεχίσουµε ένα τόσο µεγάλο εκδοτικό –αλλά και θεωρητικό– εγχείρηµα σαν αυτό του Σοσιαλισµός ή Βαρβαρότητα, αλλά και γιατί οι φιλοδοξίες µας είναι πιο ταπεινές και τα µέσα µας πιο λιτά. Χρειαζόµαστε ένα περιοδικό της Αριστεράς µάχιµο, εργαλείο για τις πολιτικές και τις κοινωνικές συγκρούσεις – αυτή ήταν η εντολή που πήραµε από τις συνδιασκέψεις του ΣΥΡΙΖΑ.

Επιλέξαµε το «Μπλόκο» γιατί αποτυπώνει, πρώτα απ’ όλα, τη δράση, πολιτική και κοινωνική, και ταυτόχρονα την αντίσταση σε πολιτικές που επιχειρούν να κατεδαφίσουν κοινωνικές και πολιτικές κατακτήσεις ενός αιώνα. Επιλέξαµε το «Μπλόκο» γιατί ταυτόχρονα αποτυπώνει τη δική µας διάταξη στη µάχη, την ενότητα της Αριστεράς, την ενότητα του κόσµου της εργασίας.

Γνωρίζουµε ότι το πεδίο των συγκρούσεων δεν είναι µόνο η κεντρική πολιτική σκηνή, αλλά και το κοινωνικό σώµα και η σφαίρα των ιδεών. Το ίδιο και η ύλη του περιοδικού: φιλοδοξεί να καλύψει όχι µόνο τον «πολιτικό ΣΥΡΙΖΑ», αλλά και τον κοινωνικό, να δώσει βήµα σε συντρόφους και συντρόφισσες που δουλεύουν σε Τοπικές Επιτροπές, στα συνδικάτα, σε αντιρατσιστικές κινήσεις, σε κινήµατα πόλης, σε περιβαλλοντικές πρωτοβουλίες – και είναι πολλοί και πολλές. Δεν υποτιµήσαµε και τη θεωρία, την ταξική πάλη στο επίπεδο του εποικοδοµήµατος –όπως λέγαµε παλιά–, σεβόµενοι όµως τον πλουραλισµό και την πολυχρωµία του πολιτικού µας εγχειρήµατος.

Λίγα, ελάχιστα «δείγµατα» καταφέραµε να παρουσιάσουµε σε αυτό το πρώτο δοκιµαστικό τεύχος. Στο επόµενο θα είναι σαφώς περισσότερα, µε τη δική σας συνδροµή. Έχουµε τη βεβαιότητα ότι τα σπουδαία έντυπα προκύπτουν µέσα από σπουδαίες διαδικασίες συνεισφοράς πολλών. Δανειστήκαµε από το Κοινωνικό Φόρουµ την ανοικτή, οριζόντια διαβούλευση των πολλών, και σε αυτό το τεύχος δούλεψαν από τον Δεκέµβριο περισσότερα από 90 άτοµα, που φιλοδοξούµε να γίνουν ακόµα περισσότερα στο επόµενο. Σε κάθε συνάντηση κοινοποιούσαµε ηλεκτρονικά την προηγούµενη συζήτηση, ώστε να µπορεί να την παρακολουθεί ο καθένας και η καθεµία που δεν είχε τη δυνατότητα να παρευρίσκεται. Σύντοµα φιλοδοξούµε να εγκαταστήσουµε το σάιτ του περιοδικού, έτσι ώστε η διαβούλευση να αφορά ακόµα περισσότερους και περισσότερες. Σας ζητάµε να κρίνετε το δοκιµαστικό τεύχος µε επιείκεια, µια και είµαστε στην αρχή ακόµα της αναζήτησης του εκδοτικού σχεδίου, που δεν µπορεί να προκύψει παρά µόνο µε τη δική σας συµβολή.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΤΕΥΧΟΥΣ 0

Αντώνης Νταβανέλλος

Για µια Αριστερά
της ανατροπής και της διεκδίκησης 2

Αλέξης Τσίπρας

Μέτωπο κοινωνικών και πολιτικών
δυνάµεων σε Ελλάδα και Ευρώπη 3

Γιάννης Θεωνάς

Εξελίξεις στην κοινωνική ασφάλιση 4

Αλέκος Καλύβης, Μαρία Φραγγιαδάκη

Για ένα ισχυρό ενωτικό κίνηµα
των «από κάτω» στο συνδικαλισµό 6

Δέσποινα Σπανού

Στόχος της κυβέρνησηςτο δηµόσιο 7

Αλέξανδρος Μπίστης

Μήπως είµαστε αόρατοι; 8

Όψεις της επισφάλειας 9

Γιώργος Χαρίσης

Οι O.T.A. πρωτοπόροι
στην επισφαλή εργασία 9

Ελένη Σωτηρίου

Εργαζόµενοι µε µπλοκάκι 10

Κώστας Ησυχος

«Ελ. Βενιζέλος»: Αεροδρόµιο του 21^ου αιώνα µε εργασιακές σχέσεις του 19^ου; 10

Κώστας Νικολάου

Το παράδειγµα της Ethnodata 11

Σίσυ Βωβού

Επώδυνες οι επιπτώσεις
της κρίσης στις γυναίκες 12

Τάκης Γιαννόπουλος

Ο Λαναράς φεύγει οι εργαζόµενοι στο δρόµο 13

Πάνος Λάµπρου

Οι αγρότες θα ξανάρθουν 14

Νίκος Παπαδόπουλος

Ο αγώνας των αγροτών συνεχίζεται 14

Δηµήτρης Κοδέλας

αγροτική συνείδηση 15

Ο Μανώλης Γλέζος στα µπλόκα των αγροτών 15

Γιώργος Μπούτρης

Αντίσταση στο νέο Μεσαίωνα 17

Συνέντευξη:

Ιθαγένεια, νοµιµοποίηση, προσφυγικό άσυλο: ούτε βήµα πίσω! 18

Βασίλης Μουλόπουλος

Και έτσι φτάσαµε στο σήµερα 20

Ηλίας Νικολόπουλος

Νοθεύει τη λαϊκή κυριαρχία στην Ελλάδα 37

Γιώργος Σαπουνάς

Η συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ:οι αντιφάσεις, οι πολιτικές και οι οργανωτικές επιλογές 38

Από τις δραστηριότητες Τοπικών Επιτροπών ΣΥΡΙΖΑ

Στην πρώτη γραµµή ο ΣΥΡΙΖΑ Μαγνησίας 40

ΣΥΡΙΖΑ Λευκάδας: παρέµβαση για τον «Καλλικράτη» 41

Η συνέλευση του ΣΥΡΙΖΑ Χανίων 41

Γιώργος Τοζίδης

ΣΥΡΙΖΑ στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, ΣΥΡΙΖΑ παντού 42

Δέσποινα Σπανούδη

Θα επανορθώσουν για το έγκληµα του Ασωπού; 43

Μυρτώ Μπολώτα

Θεµατική «πόλη, περιβάλλον, οικολογία» 43

Γιώργος Χονδρός

Ο Αχελώος στην κοίτη του και η Μεσοχώραστη θέση της 44

Χάρης Κωνσταντάτος

Βοτανικός: δολοπλοκίες υπέρ MALL 45

Θεµατική «πόλη, περιβάλλον, οικολογία»

Η κλιµατική αλλαγή και οι ανανεώσιµες πηγές ενέργειαςως ευκαιρία για κέρδη 46

Ηρώ Διώτη

Στις καλένδες η πολιτική για τα δάση 47

Ελένη Μητσού

Αναδασώσεις και... «αναδασώσεις» 48

Ελένη Μητσού

Εθελοντική δασοπροστασία Καισαριανής 48

Τασία Χριστοδουλοπούλου

Οταν η επιστηµονική φαντασία γίνεται... εξουσία 49

Ηλίας Μπάλκος

Το «Φόρουµ» και ο ΣΥΡΙΖΑ Πρέβεζας για το ζωγράφο Γιάννη Μόραλη 50

Κυριάκος Κατζουράκης

Μετά; 50

Αγγελος Βλάσσης

Για τον Γιάννη Μόραλη 52

Χριστίνα Μόραλη

Ο δάσκαλος και θείος µου Γιάννης Μόραλης 53

Ντανιέλ Μπενσαΐντ

Το δίληµµα της νέας ριζοσπαστικής Αριστεράς 54

Θανάσης Τσακίρης

Χάουαρντ Ζιν: Ο επαναστάτης, ο πανεπιστηµιακός, ο ακτιβιστής 56

ΦΑΚΕΛΟΣ: ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

Ευκλείδης Τσακαλώτος

Οργανώνοντας τις αντιστάσεις 1

Πάνος Κοσµάς

Γλωσσάρι οικονοµικών όρων 2

Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος συζητά µε τον Γιάννη Δραγασάκη,
τον Παύλο Κλαυδιανό και τον Πέτρο-Λινάρδο Ρυλµόν για την οικονοµική κρίση 4

Αλέκος Αλαβάνος

Τέσσερις έννοιες για την κατανόηση της κρίσης 7

Κώστας Βεργόπουλος

Η αφωνία της αριστεράς 8

Νίκος Χουντής

Ευρωπαϊκή Ένωση: η κρίση αποκάλυψε το αδιέξοδα του νεοφιλελευθερισµού 9

Joe Higgins

Από τον «κέλτικο τίγρη» στην οικονοµική κατάρρευση... 10

Σπύρος Λαπατσιώρας, Γιάννης Μηλιός

Είναι αναγκαία τα µέτρα που λαµβάνει η κυβέρνηση
για τη «διάσωση της Ελλάδας»; 12

Bob Jessop

Η επιστροφή του δόγµατος «business as usual» 13

Michel Husson

Προς µια χαοτική ρύθµιση 14

Χρήστος Κατσούλας

Το σηµείο όπου ενώνονται οι αγώνες 15

Μήνυµα αλληλεγγύης στους απεργούς στην Ελλάδα
από τους βουλευτές και ευρωβουλευτές του γερµανικού κόµµατος Die Linke 16

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ

Εκδότης: Αντώνης Νταβανέλλος

Οικονοµικός υπεύθυνος:

Τάκης Μαστρογιαννόπουλος

Διαχείριση - διανοµή:

Νίκος Κούτσης, Όλγα Χαρίτου

Σχεδιασµός εντύπου:

Παναγιώτης Τουµπάνης-Βωβός,

Χρυσαυγή Δασκάλου, Αλέκος Λύτρας, Μυρτώ Μπολώτα

Κόµικς: Βαγγέλης Χερουβείµ

Επιµέλεια κειµένων:

Γεωργία Σολδάτου, Μάκης Καστανάς

Γραµµατεία σύνταξης:

Κώστας Αθανασίου, Τάκης Γιαννόπουλος, Χρήστος Καραµάνος, Τάσος Κορωνάκης, Πάνος Κοσµάς, Πάνος Λάµπρου, Γιώργος Μπούτρης, Γιώργος Σαπουνάς, Τασία Χριστοδουλοπούλου

Ανοικτή συντακτική επιτροπή:

Όλγα Αθανίτου, Γιάννης Αλµπάνης, Δηµοσθένης Αναγνωστόπουλος-Παπαδάτος, Γιάννης Αντωνιάδης, Κώστας Βεργόπουλος, Άγγελος Βλάσσης, Σίσσυ Βωβού, Ζωή Γεωργούλα, Απόστολος Δεδουσόπουλος, Ηρώ Διώτη, Γιάννης Δραγασάκης, Θοδωρής Δρίτσας, Κωνσταντίνος Ζαγάρας, Αδάµος Ζαχαριάδης, Χριστίνα Ζιάκα, Νάσος Ηλιόπουλος, Κώστας Ήσυχος, Γιάννης Θεωνάς, Αλέκος Καλύβης, Μάκης Καστανάς, Μιχάλης Καστρινάκης, Κυριάκος Κατζουράκης, Δηµήτρης Κατσορίδας, Χρήστος Κατσούλας, Παύλος Κλαυδιανός, Δηµήτρης Κοδέλας, Θανάσης Κούρκουλας, Αλέκος Κουτσουρής, Χάρης Κωνσταντάτος, Βασίλης Κωττούλας, Σπύρος Λαπατσώρας, Παναγιώτης Λαφαζάνης, Πέτρος Λινάρδος-Ρυλµόν, Αλέκος Λύτρας, Γιώργος Μανιάτης, Τάκης Μαστρογιαννόπουλος, Γιάννης Μηλιός, Ελένη Μητσού, Χριστίνα Μόραλη, Νασίµ Μοχαµεντί, Βασίλης Μουλόπουλος, Ηλίας Μπάλκος, Αλέξανδρος Μπίστης, Μυρτώ Μπολώτα, Βαγγέλης Νικολαίδης, Κώστας Νικολάου, Ηλίας Nικολόπουλος, Νίκος Παπαδόπουλος, Χρήστος Παπαδόπουλος, Άλκης Ρήγος, Δέσποινα Σπανού, Δέσποινα Σπανούδη, Ελένη Σωτηρίου, Γιώργος Τοζίδης, Παναγιώτης Τουµπάνης-Βωβός, Ευκλείδης Τσακαλώτος, Θανάσης Τσακίρης, Ματθαίος Τσιµιτάκης, Μαρία Φραγκιαδάκη, Λία Φραντζεσκάκη, Κώστας Φώλιας, Γιώργος Χαρίσης, Όλγα Χαρίτου, Γιώργος Χονδρός, Νίκος Χουντής, Ηλίας Χρονόπουλος, Joe Higgins, Michel Husson, Bob Jessop

Συντονιστής έκδοσης:

Χριστόφορος Παπαδόπουλος

Ξέρετε ποιοι είναι οι μεγαλύτεροι κερδοσκόποι,

οι μεγαλύτεροι τοκογλύφοι,

οι μεγαλύτεροι πιστωτές - γδάρτες του ελληνικού κράτους,

τους οποίους ομού μετά του Ομπάμα (!), όπως μας ανακοίνωσε χτες ο κ. Παπανδρέου θα πατάξει όπου Γης;

*

Ξέρετε σε ποιους «χρωστάει» η Ελλάδα,

ποιοι βρίσκονται - στην πρώτη θέση - μεταξύ εκείνων που πίνουν το αίμα του ελληνικού λαού,

ποιοι κατέχουν με τη μορφή κρατικών ομολόγων τεράστιο μέρος του ελληνικού δημόσιου χρέους,

ποιοι, τελικά, κραδαίνουν τη θηλιά του δημοσίου χρέους, εξασφαλίζοντας αμύθητα πλούτη από το στραγγαλισμό εκατομμυρίων ανθρώπων του μόχθου;

*

Πίσω από όλη αυτήν την καταστροφολογία περί «χρεοκοπίας»,

εκ των βασικών σκηνοθετών της εικόνας «Τιτανικού» με την οποία βομβαρδίζουν τον ελληνικό λαό,

επικεφαλής του κοπαδιού με τις ύαινες που τζογάρουν και κερδίζουν αστρονομικά ποσά πάνω στη φτώχεια των Ελλήνων εργαζομένων

είναι μια χούφτα Ελλήνων «πατριωτών», τραπεζίτες, βιομήχανοι, εφοπλιστές, κεφαλαιούχοι, με μια κουβέντα όλο το «ανφάν γκατέ» της εγχώριας ολιγαρχίας του πλούτου!

Τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους:

*

τρίτοι τη τάξει δανειστές μας ήταν οι Γερμανοί που απέσπασαν το 14% του κοινοπρακτικού ομολόγου, δεύτεροι ήταν οι Βρετανοί με 20%,

αλλά την πρώτη θέση μεταξύ των δανειστών, σε ποσοστό 23%, την έχουν οι Ελληνες... «επενδυτές»!

*

Αυτοί είναι οι... «πατριώτες» (!) πλουτοκράτες,

που μαζί με Αγγλους, Γάλλους, Γερμανούς και Πορτογάλους της ιδίας συνομοταξίας,

έβαλαν το χεράκι τους για να εκτιναχθεί το επιτόκιο στα επίπεδα που εκτινάχθηκε,

αυτοί είναι που θα εισπράξουν τη μερίδα του λέοντος από την τοκογλυφία.

*

Αυτοί είναι που σέρνουν το χορό των «κακών» και «βδελυρών» κερδοσκόπων, που βυσσοδομούν κατά του λαού από την Αθήνα, αλλά ο κ. Παπανδρέου τους «αντιμάχεται» από την Ουάσιγκτον, από τα Παρίσια και από τα Βερολίνα...

***

ανάμεσα σε εκείνους που ελέγχουν και «παίζουν» με το ελληνικό δημόσιο χρέος,

στους κατεξοχήν τοκογλύφους, που για την ικανοποίηση των απαιτήσεών τους το ελληνικό κράτος προσφεύγει στις διεθνείς χρηματαγορές, για να δανείζεται με ληστρικά επιτόκια, ώστε να πληρώνει τα χρέη του απέναντί τους,

ανήκουν 4 ελληνικές τράπεζες!

*

Συγκεκριμένα,

η «Εθνική», η «Αλφα», η «Πειραιώς» και η «Eurobank»,

σύμφωνα με τα στοιχεία του 9μηνου του 2009,

αφενός, διαθέτουν κρατικά ομόλογα άνω των 36 δισ., τα οποία χρησιμοποιούν ως βάση ασφαλείας και

αφετέρου, από κει και πέρα, διαθέτουν περί τα 45 δισ. κρατικά ομόλογα με τα οποία υπό μορφή εγγυήσεων προσφεύγουν στην ΕΚΤ, δανείζονται με επιτόκιο 1% και κατόπιν με τα ίδια αυτά χρήματα δανείζουν το ελληνικό κράτος με εξαπλάσιο» (!) επιτόκιο και τους Ελληνες καταναλωτές με εικοσαπλάσιο!

***

Με άλλα λόγια,

όταν θα ακούτε τον κ. Παπανδρέου να απευθύνεται στο «φιλότιμο» των μισθωτών, όταν θα ακούτε τον κ. Παπακωνσταντίνου να απευθύνεται στον «πατριωτισμό» των Ελλήνων, όταν θα ακούτε τον Πάγκαλο να ζητά να βάλουμε πλάτη «όλοι μαζί» για να διέλθουμε από την κρίση,

να θυμάστε:

*

Εκτός από τους τραπεζίτες της Γαλλίας, που κατέχουν περί τα 75 δισ. του ελληνικού δημόσιου χρέους (εξού και η «αγάπη» του Σαρκοζί), της Ελβετίας που κατέχουν περί τα 64 δισ., της Γερμανίας που κατέχουν 43 δισ. (εξού η «συμπάθεια» της Μέρκελ), των ΗΠΑ που κατέχουν περί τα 13 δισ. (εξού η «φροντίδα» των Ομπάμα - Κλίντον),

υπάρχουν και 4 ελληνικές τράπεζες,

στο μετοχολόγιο των οποίων δεσπόζουν τα ονόματα επιφανών Ελλήνων πετρελαιάδων, βιομηχάνων, εργολάβων και λοιπών «πατριωτών - νταβατζήδων»,

που ελέγχουν το 20% - 30% του ελληνικού δημόσιου χρέους,

και που για το δικό τους, τελικά, «εξευμενισμό», οι εργαζόμενοι χάνουν τον 14ο, τον 13ο και τον 12ο μισθό τους!